Ontspan stap voor stap
Wandelen is voor mij onmisbaar geworden. Vanaf mijn eerste burn-out – vijftien jaar geleden alweer – wist ik dat ik het wandelen in de natuur nodig had. De natuur biedt ons de rust om te ontspannen. Alle elementen van de natuur brengen ons terug naar wie we werkelijk zijn. De vele gedachten die ons belemmeren te genieten, maken plaats voor de leegte in ons hoofd die de natuur ons aanreikt. Vijftien jaar geleden kwam ik tijdens het wandelen in de duinen, de bossen en op het strand nauwelijks nog iemand tegen. Nu is het drukker dan ooit. Kennelijk zijn steeds meer mensen zich ervan bewust dat de natuur de stilte en de rust biedt die we zijn kwijtgeraakt door de drukke agenda en de vele activiteiten waar we aan mee ‘moeten’ doen.
Iedere week stuur ik aan de mensen die maandagochtend mijn Taichi & Qigong lessen volgen een mailbericht. Vaak schrijf ik daarin over rust en stilte. De enthousiaste reacties die ik krijg – ‘Wat een heerlijk begin van de week!’ – motiveren mij om tijdens de lessen de rust en de stilte er zoveel mogelijk in te houden. Herhalen en doen is het credo dat de Tao ons voorhoudt, zodat we onthouden dat we niet zonder rust en stilte kunnen. Een nieuw patroon dat weer ingesleten moet worden.
Het woordje ‘moeten’ probeer ik al geruime tijd uit mijn vocabulaire te schrappen, maar soms ‘moeten’ dingen gewoon. Ontspan. De spieren die verkrampt zijn, de ademhaling hoog geworden, de onrust in ons lijf doen ons beseffen dat de ontspanning ver weg is. Hoe halen we die weer terug? Door te wandelen!
Twee keer ben ik naar Marokko geweest met Lia van ‘Ontspannen wandelreizen’. Wat zij schrijft op haar site sprak mij onmiddellijk aan. De stress die ik in de loop der jaren had opgebouwd, belemmerde mij enorm. Het sportief fietsen en schaatsen had ik op moeten geven, omdat mijn lijf niet meer mee wilde werken. Alleen wandelen was nog een optie, maar dan op een rustig tempo en zonder kilometers te hoeven maken. Lia bood exact aan wat ik nodig had. Het avontuur lonkte, juist in de eenvoud van wandelen in de ongerepte natuur en back to basic. De weinige bagage werd door muilezels gedragen, het eten was eenvoudig, er werd gewassen in een teiltje en vooral… geen enkel contact met de buitenwereld. Rust!
En dan de stilte. Echte stilte, die we hier in ons kleine landje nauwelijks nog horen. Ver weg van de auto’s, winkels, drukke straten, vliegtuigen en alle geluiden waar we inmiddels aan gewend zijn geraakt. Juist dan is het ‘horen’ van de intense stilte een verademing. In Marokko kon ik mijn lijf voelen zonder de loodzware vermoeidheid die meestal opspeelde na een inspanning. Na een prachtige wandeling dwars door de bergen gaan we liggen op de meegebrachte matrasjes, waar het heerlijke en eenvoudige eten door de begeleiders van de muildieren opgediend wordt. We eten gezeten op de grond, terwijl we de omgeving in ons opnemen. De schitterende, vaak kale bergen, het kabbelende water, de mekkerende geiten, vrouwen die in de verte de kleren in het stromende water wassen. Na het eten steevast even liggen om alle opgedane indrukken te verwerken. Deze bijzondere ervaring wens ik iedereen toe.
Wandelen om te ontspannen. Wandelen om uit je hoofd te komen en je lijf te voelen. Het is niet alleen wandelen, wat ons doet ontspannen. Het is de ongerepte natuur, de eenvoud en de afwezigheid van storende prikkels. Waar tijd niet meer bestaat en de ruimte immens is. Je één voelen met wat is. Dan blijft er alleen nog maar genieten over.
Puur genieten.
Mei 2018