Afhangen
Met afhangen wordt bij defensie het letterlijk afdoen van de rugzak bedoeld. Je kan het lezen als metafoor voor de last die mensen in de hoog-risico beroepen vaak te lang met zich meedragen, met alle gevolgen van dien.
Afhangen heeft een groot en divers aanbod van coaches en therapeuten die zelf jarenlang werkzaam zijn geweest in een hoog-risico beroep. It takes one to know one. Met hun persoonlijke kennis en ervaringen kunnen zij elk op hun unieke manier (voormalig) hoog-risico professionals helpen die zware rugzak af te hangen.
Sinds augustus 2022 schrijf ik met enige regelmaat een blog voor de site van Afhangen. Deze blogs plaats ik nu ook op mijn website. Onderstaand verhaal vertelde ik op een bijeenkomst van coaches en therapeuten die aangesloten zijn bij Afhangen.
Het verhaal van Loes, voormalig politieagent en bijna 25 jaar bij de politie gewerkt in diverse functies.
Twintig jaar geleden schaatste ik samen met mijn schaatsmaatjes op het meer van de Weissensee de 200 km. Diezelfde avond danste ik de sterren van de hemel, nog vol van de endorfine, die door mijn lijf gierde. Ik was nogal verslaafd geraakt aan dat stofje.
Drie maanden daarna raakte ik overspannen, zoals dat toen werd genoemd.
De bedrijfsarts hanteerde een lijstje met hoe lang iemand ziek ‘mag’ zijn. Voor overspannen zijn stond drie maanden. Veel later besefte ik dat het een burn-out was en nog eens tien jaar later noemde ik het geen 1e, 2e of 3e burn-out meer, maar kon ik het uiteindelijk opbrengen om te zeggen dat ik sinds mei 2003 nooit meer ben hersteld van een burn-out.
Ik heb mijzelf totaal uitgeput. Niet alleen fysiek, ook mentaal. In die tijd lukte het mij niet te zeggen dat ik niet meer kon en raakte ik keer op keer verstrikt in communicatiestoornissen met mijn leidinggevenden. Zij reageerden op mijn ijzersterke wilskracht. Ik was de stoere, krachtige politievrouw die niet opgaf. Ik durf te beweren dat jullie dit allemaal, brandweer, defensie, zorgmedewerkers en collegae politiemensen als geen ander herkennen. Volhouden, doorgaan en vooral niet laten zien dat je niet meer kunt. Want je kunt het!
De politie heeft er veel aan gedaan om mij weer op de rit te krijgen. Zo werd ik gestuurd naar een psycholoog van de Gezonde zaak, die mij doorstuurde naar de fysiotherapeut om mij te helpen trainen. Als ik 200 km kon schaatsen, moest ik toch zeker de 100 km kunnen halen? Het werkte precies averechts. Ik raakte meer en meer uitgeput. Toen ik aan een nieuwe sportinstructeur uitlegde dat ik pap in mijn benen had en nauwelijks nog energie had om te sporten, zei hij kortaf: “Mijn benen willen ook wel eens niet meer”. Hij draaide zich om en gunde mij geen blik waardig.
Ondertussen had ik ontdekt dat ik hoogsensitief (HSP) ben. Ik werd enorm aangetrokken door de spirituele wereld maar het lukte mij niet dit te combineren met mijn baan bij de politie. Ik raakte verstrikt in twee werelden. De inmiddels chronische vermoeidheid belette mij een baan buiten de politie te vinden. Zo hobbelde ik door, van burn-out naar burn-out. Na tien jaar belandde ik in een krachtmeting tussen politie en uwv, die drie jaar duurde. Wie, hoe en met welke regels konden zij mij weer aan een baan helpen. Ik raakte het spoor volledig bijster en nog meer gestrest dan ik al was. Collega’s die in eenzelfde gevecht zaten, namen zelf ontslag. Zij hielden het niet langer vol. Maar ik… Ik gaf pas op toen mijn verzet compleet, maar dan ook compleet gebroken was.
Wij, therapeuten en coaches werken allemaal met wat we geleerd en ervaren hebben. Als ervaringsdeskundige burn-out (binnen de politie) ‘werk’ ik nu als coach.
Daarbij put ik uit een enorm reservoir van opgedane levenswijsheid en kennis. Het pad naar overgave leidde mij uiteindelijk naar het diepst in mijzelf. Ik leerde mijzelf beter kennen, werd liefdevoller naar mijzelf toe. Ik bleef kijken naar de spiegel die mij continu voorgehouden werd. Wie ben ik, wat doe ik en wat gebeurt hier waar ik mijzelf mee kan ontwikkelen?
Hoe kan jij zien of iemand zichzelf voorbijloopt? Hoe reik je iemand de hand die zelf het overzicht van wat er werkelijk speelt kwijt is geraakt?
Weet jij hoe het voelt om als zieke werknemer door leidinggevenden en UWV niet geloofd te worden? Keer op keer de opdracht te krijgen om toch maar weer te proberen aan de slag te gaan? Heb jij ervaren om als een lastig kind te worden beoordeeld, omdat ze niet mee wil werken of gezien te worden als iemand die de kantjes ervan af loopt? Want je doet toch ook leuke dingen, werd er dan gezegd. Heb je ook de opmerking gekregen terwijl je op een absoluut dieptepunt zat en je jezelf wanhopig afvroeg waarom niemand jou begrijpt of ondersteunt: “Waarom neem je geen ontslag?”
Weet jij hoe het voelt om een laag zelfbeeld te hebben en er alles voor over hebt om dat maar niet aan anderen te laten zien? Weet jij wat het betekent als je doodsbang bent voor afwijzing? Weet jij hoe je achter de woorden “Ik wil niet meer” kunt horen wat iemand werkelijk bedoelt, namelijk: “Ik kan niet meer”? Kun jij daarvoor medeleven en begrip tonen?
Mijn ervaringen en gevoelens tijdens mijn burn-outs heb ik beschreven in Held op geitenwollen sokken. Het boek leest alsof je zelf door al die diepe processen heengaat. Weten dat je een andere weg moet inslaan. Zien dat het lichaam beduidend meer tijd nodig heeft dan iedereen om je heen jou gunt om tot bezinning te komen. Om het geleerde van hier (hoofd) naar daar (hart) te laten stromen, vergt veel tijd, geduld én volharding.
Een boek dat drie burn-outs van binnenuit beschrijft, is natuurlijk niet een vrolijk boek. Maar wie door de ellende heen prikt, ziet dat alle vastgeroeste overtuigingen en conditioneringen opgeruimd moesten worden. Het drama is onvermijdelijk, maar gaandeweg komen er steeds meer moment waarop ik zuiver weet dat ik door de shit heen móét! Dankzij het vertrouwen in mijzelf kon ik mijn zielsverlangen naar een transformatie in mijn leven vervullen.
Dit boek is bij o.a. Bol.com en Bookspot.nl verkrijgbaar voor € 23,45. Iedere lezer kan het bij mij kopen voor een tientje, voor verzenden per post + €3,50. Contact.
februari 2023
Je bevrijden van het bekende heet sterven – pas dan leef je echt
Krishnamurti
Peter (Sunday, 12 March 2023 13:38)
Hoi, ga morgen naar een crematie van een oomzegger 48 jaar werkzaam bij de brandeeer stoere vent.
Hij heeft jammer genoeg in onze ogen een verkeerde beslissing genomen naar aanleiding van de trajecten die jij beschrijf en blijkbaar niet zijn opgemerkt door mensen die er toe doen in deze situaties en nu pas tijdelijk achter hun oren krabben maar zo als bekend gewoon weer doorgaan met de moment vsn de dag. Ik, wij zijn
blij je nog te zien rond huppelen.
Loes (Sunday, 12 March 2023 10:12)
Hay Sylvia, dank voor je berichtje. Zou je mij willen mailen (taichiloes@gmail.com). Dan kunnen we een afspraak maken. Ik heb jouw mailadres niet. Dank! Liefs, Loes
Sylvia de Lange-Branger (Sunday, 12 March 2023 08:52)
Hallo Loes, Ik lees al een tijdje je blog. Graag zou ik een exemplaar van je boek bij je kopen. Liefst zou ik die bij je ophalen in de tuin. Groet, Sylvia
Nelly (Sunday, 02 October 2022 20:00)
Lieve Loes,
Dank dat ik je reisgenoot mocht zijn.
Zoveel herkenning en groei…..
Neem je voor altijd mee in de stilte van mijn hart. Wens je alle goeds.
Dikke knuffel�
marjanq (Sunday, 02 October 2022 14:09)
wat mooi beschreven, Loes!
en zo herkenbaar..ik ben door dezelfde soort processen gegaan...��
en nu ik ouder word..voel ik me ook steeds wijzer..en rijker... en heel dankbaar voor alles wat ik van he Leven heb gekregen ������
mooie nieuwe levensfase jij ook gewenst! �����
Nilaya Verwater (Saturday, 01 October 2022 20:27)
Loes, even een kort bericht uit het hoge Noorden.
Bij het lezen van je blog denk ik, Loes, dat is mijn verhaal.
Nu, op deze mooie avond met schitterende luchten loop ik achter in de tuin naar het houthok voor de laatste houtblokken.
Zittend in mijn woonkamer, dicht bij de houtkachel Is het 23 graden.
Vandaag een volle dag met klussen, uren verdwalen in mijn tuin.
Voor nu een lieve groet van Nilaya ��
Sylvia (Monday, 01 August 2022 12:48)
Prachtig Loes! ❤️
Jürgen (Monday, 01 August 2022 08:21)
�toppie, toppie��
marjanq (Sunday, 31 July 2022 08:54)
aah...mooi verhaal...en zo waar!!
vriend J heeft t mij ook es geleerd�...
en ik leer er nu nog meer over in een andere online-cursus!.. zo verlichtend en verhelderend!���
dankjewel weer Loes...voor jouw verhaal!
stoer dat jij niet bang werd in die Griekse storm op zee..in een klein bootje...����
John (Saturday, 30 July 2022 23:08)
Prachtig weer en hoe herkenbaar. Dankjewel Loes.
Cor Jansen (Friday, 24 June 2022 15:08)
Mooi stuk Loes.
Vooral de link met hoogmoed vind ik mooi.
De 'anderen' doen het altijd fout, is inderdaad een makkelijke manier om niet aan jezelf te denken.
Maar ondertussen vreet dat wel aan je, en belemmert dat de rust en aanvaarding van het hart.
Nogmaals Mooi
Gerda. (Tuesday, 21 June 2022 10:24)
Lieve Loes,
Wat een mooi geschreven blog, op sommige punten zo herkenbaar.
Blijf dichtbij jezelf en je hart, daar is voldoende licht, wijsheid en liefde!
Lieve groet van Gerda
Marjolein de Vries (Tuesday, 21 June 2022 09:39)
Lieve Loes,
Wat heb je dit mooi omschreven, een proces van buiten naar binnen, de plek van ons hart, waar alles stil is, waar geen angsten en oordelen zijn, waar zoals je zegt liefde en licht is. Dat allerlaatste wens ik jou toe in jouw leven zodat alles in jou tot innerlijke rust mag komen.
Liefdevolle lichtgroet,
Marjolein de Vries
Nelly (Sunday, 19 June 2022 11:59)
Zo eerlijk, zo kwetsbaar maar tegelijkertijd ook sterk.
Hartekwaliteiten zijn zo puur!
Ik wens je er vele�.
Irene (Sunday, 19 June 2022 09:04)
Lieverd wat een mooi en wijs inzicht..
Ja ergens ook "hoogmoed" ik herken dit.
En het alleen voelen hierin.
Daaronder het hartsverlangen naar verbinding.
Mooi hoe je afsluit met de rust in je hart.
Liefs voor jou, mooie gevoelige vrouw
Jürgen (Sunday, 15 May 2022 12:59)
Hmm, lieve Loes, heel herkenbaar! (Ook de foto, hahaha�) Fijn dat we ons levenspad soms voor een stukje met elkaar mogen delen!������
marjanq (Sunday, 10 April 2022 09:39)
je eigen hart en je eigen pad volgen...in vertrouwen op de kracht van het " universum"...( of...op God=LIEFDE...)
mooi levensprincipe!
doe ik ook al n tijdje...
we wandelen in dezelfde richting..(.misschien??...).... over dijken en duinen...de levenszee in...!
Marleen (Sunday, 13 March 2022 12:18)
Ha lieve Loes, heerlijke "eigen"wijze vrouw, dankjewel voor dit blog. Ik heb van je genoten en het is zo waar wat je schrijft, voor mij ook.
knuffels voor jou, Marleen
John Werkhoven - Spang (Saturday, 12 March 2022 20:49)
Prachtig weer.
Uiteindelijk zijn we maar het liggende streepje tussen de twee jaartallen op onze gedenksteen of urn. Het eerste jaartal is een feit, van het tweede jaartal weten we alleen zeker dat het er komt. Je kan dan maar beter zorgen dat je leeft voor dat het zover is.
marjanq (Sunday, 13 February 2022 15:17)
haha...heerlijk!!
lekker gek blijven zou ik zeggen!!����
jammer dat je er zo lang tegen gevochten hebt...
je bent een prachtmens...toch??!!!!������
Anneke (Sunday, 13 February 2022 14:37)
Ach lieve gekke Loes,
Laat ik nu toch erg gek zijn op gekke mensen!
Ik houd niet zo van normaal, zou dat zo kunnen zijn omdat ik het zelf ook niet ben?
En als ik dan een normaal iemand tegen het lijf loop wordt tevens ,mijn niet zo gewoon zijn ,zo sterk uitvergroot
Maar wat herken ik het als je verteld dat het er niet bij horen. Dat doet zo zeer.
In elk geval : jij hoort bij mij. Dus dan ben je een ieder geval nooit helemaal alleen, en ik ook niet
Marleen (Sunday, 23 January 2022 21:32)
Lieve Loes, altijd lees ik je verhaal, als je mailtje komt. En dan is het alsof ik jou weer even ontmoet. Helemaal zoals jij bent, een heerlijk mens!! liefs voor jou xxx
John Werkhoven - Spang (Sunday, 23 January 2022 21:11)
Prachtig! Mooi hoe je dit vertelt. Rust in jezelf vinden in deze woelige tijden is een cadeau waarvan je niet eens wist dat je het zelf had ingepakt.
Henny de Wit (Wednesday, 08 December 2021 12:20)
Lieve Loes,
Ik heb erg genoten van je blog. Dank je wel. Blijf vooral schrijven, want dan voel ik mij in asiel bij jou. Een omhelzing. Liefs, Henny.
Mirjam (Monday, 06 December 2021 20:53)
Wat heerlijk en precies zoals het is en in zo’n vrolijke vorm. Grappig toch.. kabouters.. een staat van zijn die onschuldig is ja. Je hebt het zo goed verwoord, wil ook zo’n kabouter zijn, en dank, we mogen het zijn, op onze (in mijn geval nieuwe - maar in dezelfde omgeving!) eigen plek ☀️❤️☀️
Angela (Monday, 06 December 2021)
Dankjewel Loes! Ik blijf samen met vele anderen buigen als een rietstengel in mijn meest veilige omgeving.
Liefs Angela
Robin (Sunday, 05 December 2021 17:02)
Mooi geschreven, helemaal waar, wijze kabouters
Marleen (Sunday, 05 December 2021 12:29)
Goh lieve Loes, wat een schitterend verhaal en wat een kunstenaar ben jij als schrijfster. Ik ga mee in deze nieuwe wereld. Dankjewel
Eva (Sunday, 05 December 2021 11:07)
Geweldige blog, Loes. Ik heb genoten!!!
Irene (Sunday, 05 December 2021 10:32)
Wat een magisch verhaal lieve Loes,
Meebewegen ja, en je eigen ruimte daarin zoeken.
Kwam ook ineens een herinnering in mij op, jou reis in elfen land, die keer dat we samen op reis waren.
Weet ik nog, jou spelen met de elfen.
Xx irene
Lia de Haas (Sunday, 03 October 2021 16:25)
Wat heb je dit prachtig weer gegeven . Heel mooi . Ik heb een kaart getrokken bij Gaia Orakel , en wat denk je " Juwelen van Tranen "
John Werkhoven - Spang (Sunday, 03 October 2021 14:03)
Wat een eerlijke mooie hartverwarmende blog. Dankjewel!
Helen (nicht) (Sunday, 03 October 2021 09:15)
Mooi Loes…, wat een rijkdom wanneer je je gedachten en je gevoelens en je ervaringen zo mooi en verhelderend kunt verwoorden… waardoor verdriet en verwarring een plekje vinden in geluk.
Voor jezelf, maar ook voor je lezers. Prachtig…
Liefs
Anneke (Sunday, 05 September 2021 14:29)
Nou Loes, dat lijkt me heftig zeg om dit inderdaad weer even te laten bezinken in je systeem. Ik wens je sterkte maar zo te lezen doe je het ongelooflijk goed in je nieuwe leven. Fijn.
Lieve groet
Anneke
Alice van der Steen (Sunday, 05 September 2021 13:40)
Lieve Loes, kippenvel hoe je dit beschrijft, van het begin tot het eind.
Ook dit hoort bij het leven, wat prachtig is, volledig handelen op gevoel.
Dankbaar dat ik je ontmoet heb��
Liefs Alice ❤️
Je nicht Marion (Sunday, 05 September 2021 13:31)
Jeetje Loes, zo fijn om weer een blog van je te lezen. Je weet alles zo mooi te beschrijven, ook als je zoiets triests meemaakt.
Nelly (Sunday, 05 September 2021 13:21)
Wow Loes.....
Diep respect, loslaten, geen verwachting, alleen in het NU!
Marga Willemse (Monday, 08 March 2021 10:03)
Wow Loes wat een prachtige ervaringen. Lees er zoveel vertrouwen in het leven in terug. Vanuit het nu. Een Tesla.... en de prachtige blauwe vlinder ontroerd me.
Veel liefs
Marga
Helen (nicht) (Tuesday, 09 February 2021 09:42)
Loes, Loes.. wat schrijf je toch elke keer weer mooi. Ik ga voor jouw blogs zitten en hang aan je lippen tot de laatste zin. En telkens raakt het me weer en voel ik bepaalde emoties (blijdschap, trots, verwondering, het maakt niet uit wat, maar het maakt iets los..).
Dankje Loes en hopelijk snel weer eens tot ziens én tot knuffels!
xxx
Irene (Saturday, 06 February 2021 22:19)
Wat mooi beschreven lieve Loes, jou pad zowel in als uit het dal.
Fantastische foto ook van jou
X irene
Inge (Wednesday, 16 December 2020 13:06)
Hoi Loes,
dank je voor deze blog. Mooi alweer en oprecht. Nieuwe paden vinden, dat is wat helpend is in het leven. Voor jullie allebei warme en lichte Kerstdagen gewenst! Liefs, Inge
Rinia (Sunday, 08 November 2020 16:59)
Lieve Loes,
Wat een prachtige ervaring en wat heb je dit weer mooi opgeschreven. Het kan zo in een boek.
Mooie foto’s ook, ga vooral zo door, ik geniet van je schrijfkunst.
Liefs
Rinia
Alice van der Steen (Sunday, 08 November 2020 07:54)
Wauw geweldig wat een mooie belevenis, ik ga vanmiddag heerlijk wandelen in het bos en hoop dat ik deze wezens ook mag ontmoeten � wat leuk geschreven lieve Loes heb er nu al zin in,
liefs Alice �
Lia de Haas (Monday, 06 July 2020 14:54)
Uit mijn hart gegrepen . Ik vlieg met je mee !!!!!
Peter (Tuesday, 14 January 2020 19:55)
Hoi Loes,
Laatst vroeg iemand die ik een 50 jaar niet had gezien, en Peter hoe is jou leven gegaan.
Ik antwoordde Tja ik heb een hoop geleerd.
En leren doe je alleen als je het leven oppakt en verdomd veel fouten maakt.
En uiteraard zijn er dan heel hele hoop mensen die zelden iets hebben ondernomen en totaal geen inleving kunnen opbrengen in een andere aanpak van zaken en met enorm veel kritiek jou kunnen bekritiseren.
Maar uiteindelijk hebben deze mensen wel jou zogenaamde fouten of manier van aanpak waargenomen en dat komt er op neer dat jij al deze mensen enorm veel geleerd heb.
En dat is toch ook iets om trots op te zijn.
Elk mens die je in je leven ontmoet betekent, of heeft iets voor je betekent. ( alleen kom je er vaak te laat achter) groet Peter
Anneke (Monday, 13 January 2020 10:03)
Hallo lieve Loes, ik zag je nog dansen laatst. Toen was je nog vol energie . Inderdaad zijn de dingen die de maatschappij drijven soms erg ver buiten onszelf. Het is nooit de bedoeling geweest dat we enige contest zouden winnen, het is inderdaad de bedoeling dat we Leven!!
We vergeten het allemaal wel eens hoor, dus val je zelf niet hard.
Je doet het immers fantastisch !
Wow ik kan jullie gewoon voelen in je verhaal, heerlijk tussen de ezels.
Veel liefs en een dikke kus
Anneke
José (Saturday, 09 November 2019 13:42)
Lieve Loes,
Je boek in een adem uitgelezen, wat een bijzonder verhaal inspirerend moedig en soms herkenbaar.
Zeer mooi en openhartig geschreven voor mij ben jij een echte Held!
Geniet van het succes het komt jou !
p.s
de spreuk van deze week van Brené Brown geeft mij weer nieuwe kansen om te groeien dank zij jou lieve Loes wat wordt ik daar blij van!!!
Heb een fijn weekend en graag weer tot maandagochtend.
Ria Nijman (Wednesday, 02 October 2019 22:21)
Loes, ik heb je boek gelezen en binnen 3 dagen uit! Wilde door, nieuwsgierig. Heel goed geschreven en te lezen. Sommige dingen herkenbaar, ook hoe ik jou kende en misschien juist niet kende. Boeiend en enorm blij dat het leven je nu echt toe lacht, jij je echt goed voelt. Lieve groet uit Limmen.
José (Sunday, 28 April 2019 12:23)
Lieve Loes, wat heb je weer een mooie blog geschreven! Het leven dat dieren en mensen doorgeven met alle kwetsbaarheid die daarbij hoort. Soms is het een kind die je los moet laten en waar de adem je in de keel kan stokken van spanning of het goed gaat. En soms is het een levenswerk dat het licht ziet en de wereld in gaat. Omringd door alle liefde en zorg . Wat een herkenbaarheid, dank je wel Loes.
Je boek wordt prachtig! En ook dat zal weer veel herkenbaarheid geven.