De kunst van het genieten

De lente is mijn favoriete jaargetijde. Als de zon schijnt en de temperaturen aangenaam zijn, stroomt de energie soepeler door mijn lijf en voel ik mij niet zo vermoeid. De kleur- en geurrijke bloemen, de zingende vogels en de tere knoppen aan de bomen maken mij zielsgelukkig. Zien hoe de natuur openbarst en in volle glorie ontluikt, is een genot. Mijn tuin is mijn ware paradijs. De frisse lucht van de bomen vol bloesem inademen, de groene kikkers in de kleine vijver zien springen, de dartelende vlinders bewonderen, het is levensecht. 

Het is een kunst om de aandacht hierop te blijven houden. Alles wat je aandacht geeft groeit. Dat zie ik letterlijk en figuurlijk gebeuren. Maar het leven omvat meer en dat betreft niet altijd zaken die mij blij maken. Zo valt het niet mee om aandachtig te blijven als ik in verrukking door de duinen fiets en daar een paar vrachtauto’s zie staan, luidruchtig ronkend en diesellucht uitstotend. Mijn verrukte gemoed verandert spoorslag in afschuw terwijl ik mij afvraag wat ‘die werklui’ daar toch in vredesnaam doen. Het antwoord weet ik wel, want ‘u wilt toch schoon drinkwater hebben?’ ‘Jazeker wil ik dat,’ hoor ik mijzelf in gedachten zeggen. ‘Daarom heb ik een dure vitaliser aangeschaft die mijn water thuis zuiver houdt.’ 

Nee Loes, niet in discussie gaan. Niet vertellen dat ze bij de vervuilende industrie moeten zijn om het water schoon te houden. Dat heeft geen zin. 

Het is de kunst om mijn eigen gedachten – evenals mijn water – puur te houden en de mannen die daar hard aan het werk zijn vrolijk te begroeten. Dan krijgen zij een stukje vreugde mee en wordt de energie vele malen zuiverder, dan wanneer ik met een nors gezicht voorbij fiets, of zelfs met een vijandige houding een discussie uitlok. Beter om bedenkelijk werk te doen met plezier, dan duurzaam werk met een slecht humeur. Dat geeft minder stress en maakt het leven aangenamer. 

De aandacht houden op wat voor mij belangrijk is, is lastig vanwege mijn beperking. Ik doel daarmee op mijn conditionering door tal van overtuigingen uit opvoeding en maatschappij, waardoor het luisteren naar mijn gevoel nog vaak het onderspit delft. Die conditionering die zegt dat kennis belangrijker is dan gevoel. Inmiddels weet ik dat dit niet klopt en dat mijn gevoel mij feilloos de juiste richtlijn aangeeft. Alleen wordt het mij niet makkelijk gemaakt als ik een winkel binnenloop waar de overdaad aan producten mij bespringt en alle reclame om aandacht schreeuwt. Als ik even niet oplet laat ik mij toch verleiden. Welke kleren heb ik nodig? Hoe zal ik mijn huis opnieuw inrichten? Oeps, daar ga ik weer. Zodra ik mijn concentratie verlies, begint het in mijn hoofd te tollen en gaan mijn schouders onmiddellijk vastzitten. Dat gebeurt ook wanneer ik een negatief nieuwsbericht lees. Mijn ademhaling stokt dan, de vermoeidheid slaat toe en mijn denken verandert in een chaos. 

Zodra ik deze seintjes krijg van mijn lichaam en ik mij somber voel, weet ik dat ik mijn aandacht niet richt op wat goed voor mij is. Dan zijn mijn gedachten afgedwaald naar apparaten die niet goed werken, geluidsoverlast van vliegtuigen of overbodig geklets. Een paar jaar geleden leerde ik via diverse workshops, inwijdingen of rituelen hoe ik mijn mind kan resetten. Nu weet ik dat gedachten krachten zijn waarmee we onze eigen ervaring creëren. (Dat kun je straks lezen in mijn boek.) Het dagelijkse leven maakt mij bewust van wat er om mij heen is en hoe ik daarop reageer, welke energie ik uitstraal.

Wat ik ook in mijn omgeving tegenkom, ik luister naar mijn lichaam en neem waar welke gedachten ik de meeste aandacht geef. Welke emotie ervaar ik nu? Verzet ik mij of lukt het mij te accepteren wat is? 

Als dat niet lukt, ga ik terug naar de natuur. Mijn tuin, de duinen, het strand of het bos geeft mij voeding aan mijn ziel. Zodra ik in mijn tuin ben, voel ik de heldere en zuivere energie van rust. Dan stroomt de balans en zachtheid door mijn lijf. Mijn ademhaling wordt rustiger en mijn schouders ontspannen. De aandacht verplaatst zich naar binnen waar ik warmte voel. Net als in de Taichi & Qigong is het mijn intentie dat ik gezond ben, natuur en mens met elkaar verbonden zijn en dat de stroming via mijn lijf ervoor zorgt dat wat niet goed voor mij is, wordt afgevoerd. Die aandacht helpt mij te genieten. Dat is Kunst.

Mei 2019

Reageren? Onder deze blog heb je de mogelijkheid een reactie toe te voegen.

Ben benieuwd!