Mijn tuin verdient een schoonheidsprijs. Een natuurlijke eretitel. Want wat zouden we zijn zonder natuur? De natuur laat ons zien hoe we met chaos kunnen leven. Takken breken af, bloemen verwelken, struiken gaan dood en bladeren vallen weer van de bomen. Iedere herfst is het hetzelfde ritueel en toch is het altijd weer anders. De natuur laat ons zien dat er chaos mag zijn. Het geeft ons een prachtig voorbeeld hoe wij kunnen leven. Want waarom zouden we alles wat van de bomen valt willen oprapen en weggooien, als het helemaal van-zelf gaat? Waarom moet het anders zijn dan het is? We hoeven niets te doen.

Laatst vroeg iemand naar aanleiding van een column die ik over mijn boek heb geschreven of ik academische titels heb. ‘Die zetten we standaard bij jouw naam.’ Van zo’n vraag schiet ik onmiddellijk in de lach. Titels? Ik heb drie jaar gewerkt als secretaresse bij een instelling die managementcursussen geeft aan hoogopgeleiden. Dat laatste is ook al zo’n woord waar ik over struikel. De cursusleider/ster moet over een titel beschikken om de hoogopgeleide mensen te kunnen onderwijzen. Het krioelt er dan ook van de Drs. Ing. Prof. Mr. Ir. en Dr. 

Aan de natuur geef ik de hele ratsemedee aan titulatuur! Niet de titels die een indicatie zijn van iemand kennisniveau, maar de titels die staan voor pure wijsheid. Niet denken, maar voelen. Een ingenieur is een hooggeschoolde technicus. Mijn tuin is het levende bewijs dat de natuur de meest geavanceerde technicus is die er maar bestaat. Volgroeide bloemen en bladeren vallen op de grond. Daar composteert het tot voedzame aarde waar weer nieuwe bloemen, struiken of bomen uit groeien. Als dat geen hogere school is…

Doctor (dr.) is de hoogst haalbare academische graad of titel, die verkregen wordt door het publiceren en verdedigen van een proefschrift. Inmiddels heb ik talrijke ‘proefschriften’ over mijn tuin geschreven. Ook anderen schrijven vol bewondering over de natuur, over haar kracht tot herstel en de functie van de chaos. Google maar en je vindt door de bomen het bos niet meer. 

Een eredoctoraat wordt verleend aan personen die een uitzonderlijke prestatie hebben geleverd op wetenschappelijk of maatschappelijk gebied. De natuur komt dan ook zonder meer een eredoctoraat toe. Voel maar, luister, beleef, zie en ervaar. Gebruik al je zintuigen. Proef de smaak van wat er groeit en ruik de zuivere lucht. Daar is geen proefschrift voor nodig. Als je de tijd neemt om alles binnen te laten dringen en tot je te nemen, weet je genoeg. 

De natuur is een meester (mr.) in de rechten, al zien wij dat niet altijd zo. De sterkste overwint. Denk je dat wij sterker zijn dan de natuur? Ga dan maar eens de zee in tijdens een van deze winderige najaarsdagen. De krachtige trek van het water en het overweldigende geweld van de hoge golven laten je ervaren hoe nietig je bent. 

Mijn tuin heeft niet gestudeerd, maar weet puur en zuiver hoe de meest complexe bloem moet groeien en bloeien tot ook deze weer vergaat. De pruim valt op de grond en de pit van deze pruim wordt een volwaardige boom. De hele boom zit al in deze pit verborgen en hoeft alleen maar het proces van groeien te volgen. Niets houdt het tegen, behalve gehard materiaal zoals beton, gebouwen of gif. 

Ook de mens is onderdeel van de natuur. Het verraderlijke is dat wij denken op onszelf te staan. Wij zijn de enige wezens in de natuur die kunnen denken, althans dat denken wij. Door de eeuwen heen heeft onze denkkracht een negatieve wending genomen. Het wordt tijd dat we de kracht van ons denken weer positief maken. Niet meegaan op de stroom van het materialisme, maar ons hart de boventoon laten voeren. De natuur geeft ons daarin een uitermate goed voorbeeld. Vol kracht, moed, creativiteit, expressie, liefde en vooral hartstocht. Als je het wonder van de natuur onderkent, kun je een titel krijgen. En waar kun je die dan krijgen? Alleen maar in jezelf. Nergens anders. Kijk maar rond in de bossen of kom naar mijn tuin. Daar vind je de hoogste wijsheid met de enige titel die er werkelijk toe doet: Liefde.

Oktober 2019

(Deze foto's op de website zijn zelf gemaakt).