Eigen-wijs
Extreem grote droogte na buitensporige regenval. De percelen op het tuinpark Bickershof, waren aan het eind van de winter nog drassig. De aarde heeft zich volgezogen en mijn tuin, met een bodem van klei, biedt de planten en struiken nog voldoende water. Maar als deze droogte voortduurt, zal ik maatregelen moeten nemen om de inmiddels bijna lege regentonnen op een andere manier te vullen. Het kleine vijvertje vol met groene kikkers en de bamboe die ik verzet heb, blijven dorstig. Een groot voordeel is dat het onkruid niet zo hard groeit.
De natuur gaat haar eigen-wijze gang. Het enige dat ik hoef te doen, is in het moment blijven en zien wat er vandaag de meeste aandacht vraagt. Stap voor stap. Ik maak mij geen zorgen, om de doodeenvoudige reden dat ik toch geen sjoege heb wat de weergoden in petto hebben voor ons.
Zo ook deze coronacrisis, die nu alweer ruim zeven weken ons land beheerst. Geen idee wat er komen gaat. Aanvankelijk moest ik erg wennen aan de beperkingen die werden opgelegd. Het meeste last had ik van de angstsfeer die heerste en de negatieve energie die rondwaarde. De angst in de ogen van anderen en de irritatie als ik op het fietspad niet de voorgeschreven afstand kan aanhouden. De bezorgdheid, gevoed door de media en de beperkende maatregelen wereldwijd, maken dat we uithalen naar de ander als die het in onze ogen niet goed doet. Voor deze emoties sluit ik mij zo goed mogelijk af. Uiteraard heb ik respect voor eenieder en bewaar ik de afstand. Ik leer meer geduld te hebben in de supermarkt bijvoorbeeld. Als iemand het gangpad blokkeert, wacht ik gedwee tot diegene het juiste artikel in het vak heeft gevonden. Dat helpt mij om in het moment te zijn en vanuit deze rust knik ik de ander glimlachend toe.
We leren omgaan met wat is. Toch vraag ik mij af of het middel niet erger is dan de kwaal. Hoe gaat het met de mensen die ernstig ziek zijn, maar geen COVID-19 hebben? Krijgen de mensen die psychisch aangeslagen zijn en niet meer naar buiten durven of nauwelijks inkomen meer hebben en depressief worden, wel genoeg aandacht? Om nog maar te zwijgen van de gezondheidsschade aangericht door uitgestelde behandelingen. En hoe zit het nu met de échte cijfers van het COVID-19-dodental? Berichtgeving is niet eenduidig en het gegoochel met en interpreteren van allerlei getallen helpt uiteindelijk ook niet echt. Zo blijven er voor mij veel vragen onbeantwoord.
Mijn lessen in Taichi & Qigong heb ik – anders dan anderen – in klein groepsverband door laten gaan. Volgens mij heeft iedereen hierin zijn/haar eigen verantwoordelijkheid. Mensen kunnen zelf bepalen wat goed voor haar/hem is, uiteraard met respect voor de ander. Daarin heb ik alle vertrouwen. In de schone atmosfeer – nog een groot voordeel – hebben we in de duinen alle ruimte om te bewegen en de frisse lucht diep in te ademen. Dat anderen hierin niet willen meegaan, is uiteraard hun goed recht. Dat geldt in gelijke mate voor wie wel naar mijn lessen komt.
Gaandeweg deze crisis wordt het steeds helderder dat ik niet langer blindelings de massa volg. Natuurlijk houd ik mij aan de regels, maar tegelijkertijd volg ik mijn eigen waarheid. Op die manier raak ik niet geïnfecteerd door het angstvirus – wat ernstiger gevolgen voor iemands gezondheid kan hebben dan menigeen zal onderkennen. Ik blijft trouw aan mijzelf en laat de vele tegenstrijdige berichten voor wat ze zijn. Uit alles wat wordt beweerd, destilleer ik mijn eigen essentie. Ondertussen groeit mijn mededogen voor wie wel vatbaar is voor het angstvirus. Ook gaat mijn hart uit naar hen die zwaar gebukt gaan onder de maatregelen, zoals de eenzame mensen in verzorgingstehuizen. Niets is meer vanzelfsprekend, geen horeca die ons vertier biedt, geen fijne ontmoetingen meer met mensen waar je van houdt.
De files zijn praktisch opgelost en de luidruchtige aanvliegroute naar Schiphol over ons dorp wordt nog sporadisch gebruikt. Nu het zo stil is in het Noord-Hollandse vind ik meer gelegenheid voor berusting en bezinning. Hoe jij en ik ook omgaan met deze crisis, deze periode zal in elk geval een bijzonder hoofdstuk in onze geschiedenis innemen. Welke geschiedenis schrijf jij voor jezelf? Laat het mij weten. Ik hoor/lees je graag!
Mei 2020