De gebeurtenissen in 2003 – mijn eerste burn-out – vormden de aanleiding om een dagboek bij te houden. Terwijl dat uitdijde meende ik destijds dat het publicabel was. Inmiddels weet ik beter. Het dagboek ben ik blijven bijhouden. Mijn ‘boek’ belandde in de kast en dito vergetelheid. Toen ik in 2015 mijn grote liefde ontmoette, heb ik mijzelf aan hem doen kennen onder meer door het ‘boek’ en opvolgende dagboek voor te lezen. Een bijzonder stelselmatige manier om iemand bekend te maken met je eigen geschiedenis. Het niet-toeval wil dat hij schrijver is van beroep. Al snel opperde hij het idee dat het boek misschien toch een herkansing verdiende.
Met de nodige sturing van mijn lief heb ik de afgelopen drie jaar de oorspronkelijke 1500 pagina’s aan materiaal herlezen, geordend, herschreven, geschrapt, gecorrigeerd, gecomprimeerd, geredigeerd, geschaafd, gecomponeerd en geschuurd. De laatste vijf maanden had ik nodig voor de ‘finishing touch’. Dat was nodig om de jaren die ik in het boek beschrijf, helder en begrijpelijk te maken. Want 1500 pagina’s was toch wel een beetje veel van het goede. Dat schrijfproces helpt enorm om te begrijpen hoe mijn leven gelopen is. Alles in dit boek heeft zich werkelijk zo afgespeeld, hoe ongelooflijk dat soms ook mag lijken. Niets is verzonnen. In het begin kon ik dan ook dagenlang van slag zijn door wat ik had teruggelezen, omdat ik de gebeurtenissen opnieuw beleefde. Dat proces van lezen en herlezen herhaalde zich net zo vaak tot mijn emotie hanteerbaar werd. Tot ik het gevoel kreeg dat ik toeschouwer was in plaats van deelnemer. Behulpzaam daarbij was om de spelers in dit toneelstuk een fictieve naam te geven en om hier en daar enkele spelers samen te voegen tot één.
In ‘Held op geitenwollen sokken’ beschrijf ik mijn onophoudelijke bewustwordingsproces. Zoals mijn ‘ontdekking’ dat ik een hoogsensitief persoon (HSP) ben. Voordien riep mijn eigen gedrag voornamelijk onbegrip op bij mijn omgeving én mijzelf. Zodra het beestje een naam heeft, kan het worden verklaard. En dat helpt.
Op dat bewustwordingsproces krijg ik zicht dankzij de spiegel die mij wordt voorgehouden door alle personen die op het toneel verschijnen.
Alle medespelers van mijn leven wil ik oprecht bedanken. Dank aan mijn exgenoot en familie die mij grootse lessen hebben gegeven. Dank aan zoveel collega’s die ik mocht ervaren. Dank aan de engelen, het universum en de god in mij. Alle medespelers, vrienden en therapeuten: bedankt. Jullie hebben mij laten zien wie ik werkelijk ben. Dank voor al die prachtige rollen in dit toneelstuk. Maar mijn grootste dank gaat uit naar mijn grote liefde en medespeler in dit boek. Jouw komst in mijn leven had niet beter getimed kunnen zijn. Dankzij jouw expertise, professionaliteit én liefde is dit een boek geworden dat de wereld in kan. Zonder jou zou mij dat niet zijn gelukt.
Zoals het een goed toneelstuk betaamt, ontbreekt het ook in dit boek bepaald niet aan drama. Maar gelukkig is er ook hoop en liefde, heel veel liefde. Misschien herken jij als lezer delen van jezelf of herken je wat je hebt meegemaakt. Misschien lees jij jouw eigen rol in dit boek of jouw proces. Wat het ook mag zijn, ik wens dat jij er kunt uithalen wat er voor jou, exact voor jou, inzit. Wat jou helpt om jezelf verder te ontwikkelen in jouw bewustwording. Omdat dit nooit ophoudt…
Loes van Dam, juli 2019
Ook te koop bij Loes (met korting). Contact hier
Of te bestellen bij alle andere boekhandels in jouw woonplaats.