De donkere en koude dagen in de laatste maanden van het jaar zorgen ervoor dat we naar binnen gaan. De tuin is in de ruststand. De planten zakken ineen, struiken en bomen worden kaal. Thuis gaat de kachel een tandje hoger. De gordijnen gaan steeds vroeger dicht. In dit jaargetijde maak ik minder contact met de buitenwereld, hoewel de commercie daar met alle macht een stokje voor probeert te steken. De feestdagen als Sinterklaas, Kerstmis en Oud & Nieuw geven aandacht aan het samenzijn, met cadeaus voor familie en vrienden.

Voor mij hoeft dat niet. Het is goed om naar binnen te keren. Nu ik geleerd heb vriendjes met mijzelf te zijn, heb ik genoeg aan mij alleen. Natuurlijk vind ik het prettig om af en toe gezelschap te hebben, maar er is geen noodzaak (meer) om de tijd met anderen te vullen. Dat geeft rust. Ik houd van de stilte zonder ‘verplichtingen’. In de winter vind ik de ontspanning die ik zoek. Alleen wordt daar dit najaar flink aan getornd. De media-aandacht voor mijn boek ‘Held op geitenwollen sokken’ was al overdadig, maar kennelijk was dat nog niet genoeg. De redacteur die een prachtig stuk over mij schreef voor het Noordhollands Dagblad, wil dat ik mij kandidaat stel voor de verkiezing van IJmonder van het jaar 2019. Of ik zo snel mogelijk een ambassadeur wil zoeken, die voor mij stemmen gaat werven. 

Mijn lief noemt de naam van de Directeur Human Resource Management van de politie, Wim van Vemde. Tijdens mijn burn-outs had ik een paar keer contact met hem. Dát zou mooi zijn! Hij antwoordt snel op mijn mailbericht. Yes! Hij is bereid mijn kandidaatstelling te promoten. Hoeveel mooier wil ik het nog hebben? De journalist van het dagblad is net als ik laaiend enthousiast en schrijft wederom een mooi stukje in de krant: ‘Loes van Dam wil meer begrip voor burn-out bij de politie’. Met de steun van Wim van Vemde krijgt mijn missie om positief te berichten over de politie een extra dimensie. Het bewijst voor mij dat de politie echt bereid is om te kijken naar wat er verbeterd kan worden. Negatieve berichten over de politie zijn er al genoeg en dat helpt uiteindelijk niemand.

O ja, naar binnen keren. Hoe gaat dat ook alweer? Net als de eerste drukte omtrent mijn kandidaatstelling wat is geluwd, verschijnt op Bol.com de officiële recensie van de Nederlandse Bibliotheek Dienst (NBD Biblion). Oef, ik tref het niet met deze recensent die kennelijk een sappig verhaal over mijn avonturen bij de politie had verwacht. Mijn bewustwordingsproces tijdens een langdurige burn-out is niet echt aan haar niet besteed. Met name haar observatie dat ik ‘van het begin tot het eind verongelijkt’ zou zijn om wat mij overkomt, raakt mij diep. Hoe kan iemand dat nu toch uit mijn verhaal destilleren? Het blijkt eens temeer dat mijn boek op talloze manieren gelezen kan worden. De verwachtingen van anderen kan ik helaas niet sturen. Een glasheldere mail naar NBD Biblion helpt. De bespreking wordt aangepast. 

Het wordt tijd dat ik nu echt naar binnen keer. De natuur heeft dat al gedaan. Nu ik nog! Maar keer op keer word ik getest. Hoe sterk sta ik achter mijn eigen kroniek? Hoe groot is het geloof en vertrouwen in mijzelf? Het kostte mij vele jaren en een lange reeks tegenslagen om mijn eigenwaarde niet langer te laten afhangen van wat iemand van mij vindt. Maar die recensie – die ene leeservaring – stelt mij behoorlijk op de proef. Zij heeft iets geheel anders gelezen dan wat ik in mijn ogen heb proberen te vertellen. Wie zijn kop boven het maaiveld uitsteekt… Ik weet het. 

Dus wat doe ik? Ik ga naar huis, waar de kachel brandt en de gordijnen dicht gaan. Dan keer ik naar binnen en kom in contact met het vriendinnetje in mijzelf. Aan haar vraag ik wat mij helpt als ik van streek raak zodra ‘kleine Loessie’ wordt gepest. Zij antwoordt dat het niets uitmaakt wat er in de buitenwereld gebeurt. Want alles wat buiten gebeurt is pure ervaring. Van ervaring word je sterker en wijzer. Thuis in mijn hart voel ik de warmte van liefde in mijzelf resoneren. Daar vind ik mijn liefdevolle vriendschap. Ik, die zoveel van mijzelf hou. Binnen.

December 2019